Philomena by Martin Sixsmith

Author:Martin Sixsmith [Sixsmith, Martin]
Language: eng
Format: epub
Tags: Biography & Autobiography, Personal Memoirs
ISBN: 9789401601849
Google: SLi_AgAAQBAJ
Publisher: Karakter
Published: 2014-01-29T23:00:00+00:00

13

1977

Ze konden het gemakkelijk vinden: een houten bordje met enigszins Keltische belettering bevestigde dat dit inderdaad Sean Ross Abbey was. Op de velden rond het poortgebouw waren lage bijgebouwen verrezen en bordjes wezen naar Marian House, Lourdes House, Dara House, Edel House. Na zo’n achthonderd meter over de golvende toegangsweg zagen ze het klooster boven op de heuvel liggen. De ruïne van het oude mannenklooster stak af tegen de horizon, de ramen van het huis in georgiaanse stijl glinsterden in de augustuszon, en rechts ervan sloot een rij vierkante, grijze, betonnen gebouwen met kleine raampjes hoog in de muren de zijde van de binnenplaats af.

Mike keek Mary aan. ‘Wat denk je ervan? Moeten we aankloppen?’

Mary schudde haar hoofd. ‘Nee, Mikey, je hebt die man gehoord: volgens mij moeten we ze niet storen als ze het druk hebben. Laten we morgen terugkomen.’

Mike sprak haar niet tegen. Hij werd net als zijn zus nerveus bij de gedachte het klooster in te moeten. Hij keerde de auto en reed terug naar Roscrea, waar ze ’s middags een bezoek brachten aan de resten van het kasteel en ’s avonds Guinness dronken in de bar van het Grants Hotel.

De volgende ochtend werden ze vroeg wakker. Toen ze bij de abdij kwamen, hing de mist nog boven de velden en het oord zag er verlaten uit. Op de oprit van het poortgebouw naar het klooster zagen ze geen mens en er gebeurde niets toen ze bij de deur van het oude gebouw aanbelden en aanklopten. Voor de ramen aan weerszijden van de deur, die te hoog zaten om erdoor naar binnen te kijken, hingen dikke gordijnen. Mary trok aan Mikes mouw.

‘Laten we gaan, Mikey,’ fluisterde ze. ‘Laten we gaan, ja? Het bevalt me hier niet. Kunnen we niet gewoon teruggaan naar het hotel?’

Mike was ook zenuwachtig, maar hij was nu eenmaal gekomen en hij was vastbesloten om door te gaan. Hij zat met belangrijke vragen en dit was de enige plaats waar hij ooit antwoorden zou kunnen krijgen.

‘Kom, laten we achterom lopen.’

Hun voetstappen ratelden over de kinderkopjes van de binnenplaats en weerkaatsten tegen de muren, zodat Mary zenuwachtig rondkeek naar een levensteken. Als indringers in een verboden tuin liepen ze langs het gebouw en vonden een pad dat naar de achterkant voerde.

‘Vind je echt dat we dit moeten doen, Mikey?’ vroeg Mary gespannen. ‘Ben je niet bang dat iemand ons ziet?’

Mike pakte haar arm steviger vast.

‘Wat gaan ze dan doen? Schieten ze ons dan soms neer?’

Ze stonden achter het gebouw op wat ooit een grasveld was geweest maar waar nu het onkruid welig tierde. Voor hen stond een gebouw met één verdieping waarvan de tuindeuren uitkwamen op de betonnen tegels van een terras dat Mike vaag bekend voorkwam. Mary bleef iets achter maar Mike pakte haar hand, trok haar mee naar de ramen en keek naar binnen. De lange smalle kinderkamer was vervallen – bij een van de deuren lag een stel kapotte kinderbedjes en op de ruiten zaten nog steeds de stukken plakband waarmee ze

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.